Bernice Kolko

---

Życiorys

Bernice Kolko była najmłodszym członkiem swojej rodziny, dorastając z dwoma siostrami oraz bratem. W 1920 roku, jej matka zdecydowała się na emigrację do Chicago, co było efektem zarówno pogarszającej się sytuacji finansowej, jak i żydowskiego pochodzenia ich rodziny, dodatkowo napotkał je tragiczny skutek – śmierć ojca. Niestety, matka Bernice zmarła w 1922 roku.

W 1926 roku Kolko ukończyła szkołę średnią Crane High School w Chicago i wyszła za mąż. Trzy lata później, w Nowym Jorku, urodziła syna, Eugena, którego ojciec pozostaje nieznany. W tym czasie Bernice uzyskała amerykańskie obywatelstwo.

Rok 1932 przyniósł Bernice podróż do Europy, gdzie na Uniwersytecie Wiedeńskim brała udział w kursach fotografii prowadzonych przez znanego profesora Rudolfa Koppitza, który był uznawany za klasyka piktorializmu. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych w 1934 roku, rozpoczęła karierę jako niezależna fotografka w Nowym Jorku, dokumentując portrety dzieci mieszkających w Harlemie.

W 1935 roku, Kolko wzięła udział w Collective Exhibition w Nowym Jorku, a także miała swoją wystawę w Arts and History Museum w Evansville. Cząstkę rządowego wsparcia dla sztuki zdobyła z projektem o nazwie Twarze.

W 1942 roku zatrudniła się w fabryce Lockheed w Los Angeles, a dwa lata później, korzystając z uzyskanej licencji, wstąpiła do Korpusu Kobiecej Armii USA, gdzie pełniła funkcję fotografki wojennej. Po zakończeniu II wojny światowej uzyskała status weterana.

W latach 1946-1947 mieszkała w Riverside w Kalifornii, gdzie prowadziła badania w dziedzinie fotografii eksperymentalnej oraz uczęszczała na kursy do Art Center School w Los Angeles. Tam miała okazję współpracować z artystą Manem Rayem. W 1951 roku studiowała w miejskim koledżu w Los Angeles, a w październiku wyjechała na wakacje do Meksyku, gdzie rozpoczęła projekt Kobiety Meksyku.

W 1953 roku nawiązała bliską przyjaźń z Fridą Kahlo oraz Diego Riverą. Z Riverą, którego poznała w Chicago, wspólne chwile spędzała w jego „Niebieskim Domu” w Coyoacán. Obie artystki okazywały sobie wzajemne sympatie, a Frida wspominała Bernice w swoim pamiętniku.

Kolko miała zaszczyt znać wybitnych malarzy, takich jak David Alfaro Siqueiros, Chavez Morado oraz Olga Costa, a także renomowanych fotografów takich jak Ruth Bernhard, Edward Weston oraz Dorothea Lange, której Kolko wykonała kilka portretów.

Jej działalność artystyczna w Meksyku zaowocowała zarówno realizacją sesji fotograficznych z Fridą Kahlo w codziennym życiu, jak i czarno-białymi zdjęciami pośmiertnymi. W 1955 roku zorganizowano w Bellas Artes National Institute w Meksyku pierwszą indywidualną wystawę Kolko zatytułowaną Kobiety Meksyku, co uczyniło ją prawdopodobnie pierwszą kobietą fotografką, której prace zaprezentowano w tym prestiżowym miejscu. Wystawa pokazywała codzienne życie kobiet w różnych sytuacjach.

W 1961 roku wystawa Rostros de México odbyła się na uniwersytecie w Guanajuato, a łącznie prace Bernice Kolko wystawiano w Meksyku pięćdziesiąt razy. Jej twórczość była również prezentowana w Jerozolimie, gdzie powstała seria zdjęć Twarze Izraela, wykonana podczas fotografowania ulic tego miasta. Wówczas zdrowie Bernice zaczęło się pogarszać, dokuczając jej jaskra.

W 1962 roku magazyn „Artes de México” poświęcił numer specjalny na temat targów handlowych, zilustrowany pracami Kolko. W tym okresie artystka podróżowała do Azji, odwiedzając Sajgon, Karaczi, Mjanmę, Formozę, Indie, Tajlandię oraz Japonię.

W 1966 roku jej prace były pokazywane w galerii Mexican American Cultural Relations Institute w Meksyku, a Uniwersytet w Meksyku opublikował książkę Twarze Meksyku. Instytut Antropologii tej uczelni zorganizował wystawę The Indian world of Bernice Kolko. Artystka kontynuowała podróże, zwiedzając Amerykę Południową, w tym Peru, Ekwador, Boliwię, Brazylię oraz Argentynę. W 1970 roku wystawa Twarze Meksyku trafiła do Puebla oraz do Muzeum Człowieka w San Diego w Kalifornii.

Bernice Kolko zmarła w trakcie przygotowań do wyjazdu do Ameryki Południowej, zmagając się z artretyzmem.

Upamiętnienie

W 2017 roku, z okazji 110. rocznicy urodzin Fridy Kahlo, w Centrum Kultury Zamek w Poznaniu miała miejsce wyjątkowa wystawa zatytułowana „Frida Kahlo i Diego Rivera. Polski kontekst”. Wydarzenie to nie tylko ukazało prace Fridy Kahlo oraz Diego Rivery, ale również odzwierciedliło szerszy kontekst artystyczny związany z ich twórczością.

Na wystawie znalazły się fotografie Bernice Kolko, która była uczennicą obojga artystów. Oprócz jej prac, można było podziwiać dzieła Fanny Rabel, artystki o polsko-żydowskich korzeniach, która również miała istotny wpływ na sztukę współczesną.

Dodatkowo, zaprezentowano materiały dotyczące Wystawy Sztuki Meksykańskiej w Polsce, która miała miejsce w Warszawie w 1955 roku. To wszystko stanowiło niepowtarzalną okazję do refleksji nad wpływem i dziedzictwem kultury meksykańskiej w polskim kontekście artystycznym.

---

Oceń: Bernice Kolko

---