Czesław Nalborski, znany również pod pseudonimem „Dzik”, to postać, która odcisnęła znaczące piętno na historii harcerstwa i ruchu oporu w Polsce. Urodził się 22 lutego 1910 roku w Grajewie, a jego życie było przesiąknięte patriotyzmem i oddaniem krajowi.
Już w 1924 roku, w młodym wieku, dołączył do harcerskiej II Drużyny Męskiej im. Tadeusza Kościuszki w Grajewie. Jego zaangażowanie w działalność harcerską było tylko początkiem drogi, która prowadziła do jego roli w wojnie obronnej 1939, gdzie walczył w szeregach Suwalskiej Brygady Kawalerii. Niezłomność Nalborskiego ujawniła się, gdy został wzięty do niewoli, z której udało mu się uciec jeszcze w tym samym roku.
Od 1942 roku stał się czynnym członkiem Armii Krajowej, obejmując stanowisko szefa wywiadu na południową część Prus Wschodnich. Po zakończeniu II wojny światowej jego walka o wolność nie dobiegła końca; został bowiem uwięziony z powodu swojej działalności w AK oraz konspiracyjnym harcerstwie.
W Ełku, na wzór przedwojennego harcerstwa, ulokował swój dorobek edukacyjny, tworząc drużyny harcerskie. Spotkał się z otwartą wrogością ze strony władz komunistycznych, co zaowocowało jego aresztowaniem za wyświęcenie sztandaru drużyny w Kościele. Po tym zdarzeniu drużyna została rozwiązana.
Jednak po śmierci Stalina, Nalborski ponownie zaangażował się w działalność harcerską, organizując drużyny, które przekazywały młodzieży prawdziwą historię oraz ideały patriotyzmu. W latach 80. został usunięty z harcerstwa za promowanie emigracyjnych wydawnictw, które rzucały światło na rzeczywiste wydarzenia historyczne.
Oceń: Czesław Nalborski