Stanisław Piekarowicz

---

Życiorys

W rodzinnym Grajewie, Stanisław Piekarowicz rozpoczął swoją edukację, kończąc zarówno szkołę powszechną, jak i średnią. Od roku 1926 do 1931 studiował na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego, jednakże z nieustalonych przyczyn przerwał naukę w trakcie czwartego roku studiów. W tym okresie aktywnie uczestniczył w działalności Akademickiego Koła Grajewian, które sprzyjało integracji i współpracy studentów z tego regionu.

W latach 1931–1934 Piekarowicz podjął pracę jako urzędnik i sekretarz w Izbie Skarbowej Grodzkiej w Warszawie. W 1934 roku podjął decyzję o przeprowadzce do Włocławka, gdzie przez rok pracował bez wynagrodzenia w Wydziale Powiatowym. Potem został zatrudniony na stałe w biurze Wydziału Powiatowego Sejmiku Włocławskiego, kontynuując swoją karierę w administracji publicznej.

W trakcie II wojny światowej, kiedy Polska znalazła się pod niemiecką okupacją, Piekarowicz pozostawał na dotychczasowym miejscu pracy. Posiadał przepustkę do Otwocka, co pozwalało mu na przemieszczanie się z Włocławka do Generalnego Gubernatorstwa, gdzie opiekował się swoją matką oraz chorą siostrą, która miała dwójkę małych dzieci, w wieku 3 i 4 lat. Od jesieni 1939 roku, Piekarowicz był także członkiem komendy Obwodu KOP we Włocławku, zaangażowanym w działania obronne w niepewnych czasach.

W maju 1940 roku, wspólnie z Aleksym Lasińskim, został zwerbowany przez Adriana Turczynowicza do Kujawskiego Związku Polityczno-Literackiego „Zew”. W tej organizacji stał się częścią komitetu redakcyjnego tygodnika Ognivo. Po rozłamie, który miał miejsce w sierpniu 1940 roku, Piekarowicz zdecydował się opuścić KZPL i dołączył do nowo powstałej grupy tworzącej Kujawskie Stowarzyszenie Społeczno-Literackie. Zasiadał w władzach KSSL jako członek komitetu redakcyjnego pisma „Piorun”, a także był jedną z osób zaangażowanych w komitet pomocy społecznej tej organizacji.

Po aresztowaniu Eugeniusza Karola Kłosowskiego, lidera KZPL, w lutym 1941 roku, Piekarowicz, wspólnie z innymi osobami z kierownictwa KSSL, zdecydował się na ukrycie się. Niemcy, poszukując ich, wystawili nawet listy gończe za Piekarowiczem, Lasińskim i Turczynowiczem, co tylko potwierdzało ich zaangażowanie w działalność opozycyjną w trudnych czasach okupacji.

---

Oceń: Stanisław Piekarowicz

---