Zygmunt Karliński

---

Życiorys

„Zygmunt Karliński pochodził z żydowskiej rodziny, był synem Wolfa Wojsławskiego. Po zakończeniu nauki w warszawskiej szkole średniej podjął pracę jako księgowy. W 1919 roku dołączył do KPRP/KPP oraz do Związku Zawodowego Pracowników Handlowych i Biurowych. W latach 1925–1929 zaangażował się w działalność żydowskiej organizacji komunistycznej „Pochodnia”, a w latach 1926–1928 był aktywnym członkiem warszawskiego oraz ogólnokrajowego kierownictwa komunistycznego ruchu studenckiego. W 1928 roku piastował funkcję kierownika Centralnej Techniki ZMK, a w latach 1930–1931 był zastępcą kierownika Centralnej Techniki Partyjnej KPP. Od 1929 roku stał się zawodowym funkcjonariuszem partyjnym KPP, często określanym jako „funk”. W latach 1929–1931 pełnił rolę sekretarza związku zawodowego robotników przemysłu drzewnego, a w latach 1931–1932 działał w Międzynarodowych Organizacjach Marynarzy i Pracowników Handlowych w Gdańsku.

Na początku 1932 roku Zygmunt wyjechał do ZSRR, gdzie wstąpił do WKP(b). Od lutego do listopada 1932 roku studiował w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej, a następnie do 1936 roku kontynuował naukę w zakresie fizyki na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym. W okresie od marca do października 1936 roku pracował jako pracownik naukowy (optyk) w Moskiewskiej Fabryce Filmowej. Następnie, od 1936 do 1938 roku, uczestniczył w Brygadach Międzynarodowych, walcząc w wojnie domowej w Hiszpanii, gdzie piastował stanowisko oficera sztabowego (kapitana) 13 Brygady Międzynarodowej oraz był administratorem szpitali.

Po zakończeniu wojny w Hiszpanii, której koniec oznaczono na 28 marca 1939 roku, powrócił do Moskwy i rozpoczął pracę w fabryce żarówek. W marcu 1942 roku przeniósł się do Komitetu Radiowego. Od czerwca 1944 do kwietnia 1945 roku był członkiem przedstawicielstwa PPR w Moskwie. W letnich miesiącach 1945 roku wrócił do Polski, gdzie zaangażował się w działalność w PPR/PZPR. Za swoje zasługi w hiszpańskiej wojnie domowej został odznaczony Krzyżem Walecznych w 1945 roku.

Od czerwca 1946 do kwietnia 1947 roku pełnił funkcję inspektora w Ministerstwie Przemysłu i Handlu w Bytomiu, a od maja 1947 do października 1949 roku kierował Zakładem Fizyki w Instytucie Metalurgicznym w Katowicach. W okresie od listopada 1949 do września 1950 roku był dyrektorem technicznym Głównego Instytutu Fizyki Technicznej w Warszawie, a także dyrektorem technicznym Zakładów Wytwórczych Lamp Elektronowych L-1 w Warszawie od września 1950 roku. W marcu 1951 roku objął stanowisko starszego inspektora w Ministerstwie Przemysłu Ciężkiego, a później Przemysłu Maszynowego. W 1952 roku zdobył Nagrodę Państwową III stopnia za wynalezienie uproszczonego staloskopu.

Zygmunt był mężem Anny z domu Ambasz (1901–1988). Zmarł w Warszawie i spoczywa obok swojej żony na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (A 25-Tuje-17).

---

Oceń: Zygmunt Karliński

---